Een verzoek van je kind…
Gisteren waren we in de praxis. Twee jaar na de verhuizing is er nog heel wat kluswerk blijven liggen waar we nu aan toe komen.
In de praxis stond een zwangere vrouw. We raakte op afstand aan de praat en ze vertelde dat ze zwanger is van haar achtste kindje. De hele club zit thuis, pa werkt, mama fysiek zeer beperkt. De kinderen door het dolle heen. Er zijn niet zoveel laptops voor schoolwerk en de chaos moet onvoorstelbaar zijn daar.
Ook mijn “kind” ging buiten spelen. Hahaha heb je de foto gezien? Mark kwam zo binnen lopen. Stonk een uur in de wind en de rookpluimen kwamen nog van zijn hoofd.
Heb je vuur gemaakt vroeg ik?
Ja, er lag nog wat spul dat opgeruimd moest worden, was het antwoord.
Ik stikte van de lach want het was net een kleuter die stiekem met lucifers had gespeeld.
Ik kan me voorstellen dat het een hele opgave is om opeens de kinderen thuis te hebben, zelf thuis te moeten werken en het ook nog gezellig te hebben.
Ligt er misschien ook een kans? Ik kan niet stoppen met denken; Hoe wil ik zijn in deze tijd? Hoe wil ik terug kijken? Ik kan er tot nog toe voor kiezen om blij te zijn.
Hoe gaaf zou het zijn als je kinderen over 20 jaar nog weten wat een feest het was dat gedwongen samenzijn! Dat zij aan hun kinderen gaan vertellen wat een bijzondere tijd dat was. Uit de haast, zonder al die planborden en gewoon genieten. Neem van deze empty – nester aan Dat is onbetaalbaar!
Ik zorg af en toe voor een meditatie of een les om je bij te staan.
Verder vond ik nog een document in mn pc. Lees maar eens door, echt de moeite waard.
Want het fijn hebben samen betekend ook dat je af en toe NEE zegt. Er is niks zo fijn en veilig als een ouder die gaat staan. Vriendelijk en beslist de leiding neemt.
Een hele dikke shout out naar alle ouders die voor deze uitdaging staan.
