Blogs

Gisteren was ik met mijn hoogzwangere dochter wat boodschappen doen. Ze woont niet in Veenendaal en waar zij woont is er niemand die mij kent. Dat resulteerde in #nofilter
Voordat we op stap gingen hadden we nog een kletspraatje hoe mensen tegen het eind van de zwangerschap graag verhalen vertellen over horror bevallingen en ongevraagd aan je buik zitten. Ik zei nog dat het zo leuk is hoe mensen meeleven …..

In de supermarkt reed een vrouw op haar scootmobiel achter ons. Vanuit het niks begon ze bij het zien van de zwangere dochter vrij luid te roepen: GETVERDERRIE, DAT MOET NIET GAAN GEBEUREN NU, IK HOEF DAT NIET TE ZIEN!

Misschien wel omdat ik daar geen reputatie als yoga docent hoog te houden heb….. ik weet het niet. Maar ik sprong als pitbull in de verdediging en zei;
Maakt u zich vooral geen zorgen mevrouw. Mocht het nu gaan gebeuren dan trek ik u gelijk uit dat karretje zet m’n dochter erin en rijd haar naar huis.
Ze keek me met open mond aan en zoefde langs ons heen.
Had ik dat in Veenendaal ook gedaan? Nu kan ik daar volmondig ja op zeggen. 10 jaar geleden was dat anders geweest. Wat is het toch fijn om een beetje maling aan vanalles te krijgen.

Ik voelde geen adrenaline, geen schaamte en dus blijkbaar ook geen filter.
Sommige mensen die mij alleen als docent kennen zeggen wel dat het ze heerlijk lijkt om net als mij altijd zen te zijn. Hahahaha thuis kunnen ze daar erg om lachen. En reken maar dat ik echt vaak zen ben hoor.
Moraal van dit verhaal:
Je hoeft niet gelijk te bijten maar je mag best sissen! Ook dat is zen.

CRISIS
Als je dit in het chinees schrijft, is het samen gesteld uit twee karakters.
Gevaar en Kans.

Gevaar dat is een logische, het gewone dagelijkse gangetje komt in gevaar bij de meesten van ons, voor sommigen zelfs hun leven.

Kans, die begrijpen we ook wel…. nou ja, als die op face book voorbij komt denk je goh ‘vind ik leuk’, en door scrollen maar. Want hoe pak je een kans die je niet ziet?

Wij hebben nu de kans om lessen door te laten gaan online.
Kans heeft in deze voor ons vooral de betekenis;
ongemakkelijk,
heel veel leren in korte tijd en
‘en publiek’ blunderen met steeds je grote hoofd in beeld en praten zonder geluid etc.

Maar we leren snel. Na drie lessen online zijn we al zoveel handiger geworden. Die knop ‘mute all’ Fantastisch.
Vanmorgen met een druk op de knop een huilende baby en een bellende man ge-mute. Kon dat maar in real life!

Wat we ook leren is dat iedereen zo lief is! Zo betrokken en zo behulpzaam. Nu de meesten van ons uit de dagelijkse haast zijn blijkt dus dat we echt wel oog hebben voor elkaar.
We zitten dus niet egoïstisch vanachter de pc te gymmen maar we helpen elkaar.
‘Kijk rechts bovenin je scherm’, ‘draai iets meer naar links’, net zolang tot ieder de juiste instelling heeft gevonden. Zo bijzonder !
Dat raakt me. Het voelt echt zo, samen zijn we de Helden van der Velde. TEAM UP!

Blijf maar feed back geven zo we kunnen perfectioneren en tegen die tijd dat we perfect zijn zal deze storm misschien weer gaan liggen?
Uiteindelijk denk ik nog steeds na elke sessie…..kon ik ze maar even zien, want dat mis ik zo!
Liefs en een virtuele knuffel.

Gisteren waren we in de praxis. Twee jaar na de verhuizing is er nog heel wat kluswerk blijven liggen waar we nu aan toe komen.
In de praxis stond een zwangere vrouw. We raakte op afstand aan de praat en ze vertelde dat ze zwanger is van haar achtste kindje. De hele club zit thuis, pa werkt, mama fysiek zeer beperkt. De kinderen door het dolle heen. Er zijn niet zoveel laptops voor schoolwerk en de chaos moet onvoorstelbaar zijn daar.

Ook mijn “kind” ging buiten spelen. Hahaha heb je de foto gezien? Mark kwam zo binnen lopen. Stonk een uur in de wind en de rookpluimen kwamen nog van zijn hoofd.
Heb je vuur gemaakt vroeg ik?
Ja, er lag nog wat spul dat opgeruimd moest worden, was het antwoord.
Ik stikte van de lach want het was net een kleuter die stiekem met lucifers had gespeeld.

Ik kan me voorstellen dat het een hele opgave is om opeens de kinderen thuis te hebben, zelf thuis te moeten werken en het ook nog gezellig te hebben.

Ligt er misschien ook een kans? Ik kan niet stoppen met denken; Hoe wil ik zijn in deze tijd? Hoe wil ik terug kijken? Ik kan er tot nog toe voor kiezen om blij te zijn.
Hoe gaaf zou het zijn als je kinderen over 20 jaar nog weten wat een feest het was dat gedwongen samenzijn! Dat zij aan hun kinderen gaan vertellen wat een bijzondere tijd dat was. Uit de haast, zonder al die planborden en gewoon genieten. Neem van deze empty – nester aan Dat is onbetaalbaar!

Ik zorg af en toe voor een meditatie of een les om je bij te staan.
Verder vond ik nog een document in mn pc. Lees maar eens door, echt de moeite waard.
Want het fijn hebben samen betekend ook dat je af en toe NEE zegt. Er is niks zo fijn en veilig als een ouder die gaat staan. Vriendelijk en beslist de leiding neemt.
Een hele dikke shout out naar alle ouders die voor deze uitdaging staan.

Een vriendelijk verzoek van je kind.1

Ik maak me wat zorgen om het feit dat ik me geen zorgen maak. Naïef? Zeker! Tot nu toe voelt het voor mij als een extended paasweekend.
Dé prestatie van de dag is als ik uit pyjama en in make up kom. (gelukt vandaag, foto als bewijs)
Vanuit m’n roze bubbel zie ik de haasjes in het weiland springen, hoor ik vogels fluiten en ben ik met een spannend nieuw breiwerk bezig. Ontbijt in alle rust met Mark en drink koffie op het stoepje.
Of er ook zorgen zijn? Natuurlijk!
M’n dochter is hoogzwanger, onze zaak die stilstaat, m’n ouders die vast zitten in Spanje…
En dat is persoonlijk leed dat vooralsnog alleen maar in m’n hoofd zit. Dus uít het NU.

Via een nieuwsbrief, van één van mijn grootste leraren, onderstaande tekst.
Dit verwoord precies wat we oefenen in shavasana… ga naar die plek waar het altijd rustig is, waar het onveranderlijk is …
Naast het fysieke aspect van de yoga is dít waar je op getraind bent. Naast je zonnegroeten en je buigzaamheid je vermogen om mee te bewegen je te verbinden met je stilte.
We cheffen dit!

Nieuwsbrief van els thissen
Om te overwegen …
… Er valt niets te vrezen (ECIW les 48) …

en ‘Gezondheid is innerlijke vrede en genezen is angst laten varen’ (principe 2 van AH). Je kent ze wel, dit soort woorden. En nu is er deze Corona-situatie waarin we ze kunnen verinnerlijken, als dat nog niet is gebeurd.

Weet dat je volkomen veilig bent, er kan niets gebeuren. En zelfs als het ergste gebeurt, kan er niets gebeuren. Je bent volkomen veilig, er is niets om bang voor te zijn. Dat is een essentiële waarheid over jou.
Kun je die meenemen in je hart. Vraag daar, in je hart, je eigen stille wereld, of dat zou kunnen kloppen?

Dat betekent niet dat wat er gaande is onaangedaan aan ons voorbij trekt. Misschien raak jij, of mensen in je omgeving, op momenten in paniek, lig je ’s nachts wakker en maak je je zorgen om gezin, familie, gezondheid en inkomen. De veranderingen volgen elkaar in groot tempo op. Plannen tellen niet meer. We hebben te maken met ziekte, dood, en leven. Het zal dichtbij zijn, en verder weg. We zullen lachen en huilen en alle andere dingen voelen en doen die in een mensenleven voorbij komen. De toekomst ligt meer dan ooit in het nu.

En telkens, wat de emotie ook is, kun je jezelf afvragen: Hoe is het nu met mij, los van wat er gaande is? En het kan zijn dat je in het antwoord iets ontdekt dat moed en energie geeft, en de rust om te weten wat er nu aan de orde is. Maar wat blijft, hoe het ook gaat, je bent volkomen veilig.

We wensen je vooral een rustige, stille tijd en alle wijsheid en moed om om te gaan met wat er op je pad verschijnt. We zijn altijd samen in het hart.

Vrede en alle goeds ….
Els Thissen